“Sənə özümdən çox inanıram indi”… 

Salam Əsgər! Ağlımdan heç çıxmırsan. Azərbaycan tarixini torpaq üstdə yazan vətəndaşan sən indi həm də. 

Mənsə əsgəri, zabiti tarix yazan məmləkətin adamıyam, xoş gürdük!

Səni, yəni sizi bir-bir tanımasam da sevinirəm ki, varsınız. Mənim kimi şəxsən tanımadığınız adam üçün lazım gələndə canınızdan keçməyə də o üzdən hazırsınız ki, biz sadəcə sizin qoruduğunuz məmləkətin adamıyıq. 

Bu cəsarətin önündə baş əyirəm. Buna sevincindən hönkürüb ağlaya da bilərdim. Amma ağlamıram. Çünki bizdən böyüklər ulular deyib ki, ağlamaq adamı zəif aciz eləyər. Biz indi sevinc göz yaşımızı da boğuruq. O yaşlar sən son qələbəni çalıb, bayrağımızı lap zirvədə asıb, “hər şey bitdi, bizim olan bizə döndü” dediyin gün sənin boynuna sarılanda axacaq, inşallah…

Bu günlərin olayı səni mənə yaman tanıtdı əsgər. Anladım ki, sən bu məmələkətin ən dəyərlisi, iradəlisi, möhkəmisən. Zəifə məmləkət əmanət edilməz. Sən bir də ona görə güclüsən ki, yeri gələndə dizini yerə atıb sənə  çəkmə bağlayan generalın var. Əlinin yarasını öpüb sənlə birgə ağlayan komandirin var. Sənin ən kiçik yarana görə qanını verən vətəndaşın var. 

Sənin düşmənə hər kəsin qarşısında “rədd ol!” deyəcək qədər cəsarətli ali baş komandanın var. 

Bir də səni arxada anan başda olmaqla gözləyən sevdiklərin var. Nişanlın, gözaltın, ailən var!.. 

Sənə vətəni əmanət edən vətəndaşlara onlar da sənin əmanətindir, nigaran qalma. 

Sənə bir söz də deyim. Kimsəyə acıma orda. Dərisi diri-diri soyulan balaca qızcığazımız vardı, hərdən gözümün önünə gətir, acıma! 

Diri-diri borulara doldurulub, ağzı qaynaqlanıb, çay aşağı axıdılan cocuqlarımız vardı, səni Allaha gedib çatırdı o dəhşət anında yəqin, yadına sal, acıma! 

Xocalıdan, Şuşadan, Füzulidən, Laçından, Kəlbəcərdən, Zəngilandan, Əskərandan əsirlərimiz, girovlarımız vardı. Yadına sal, acıma!..

Qələbən naminə vur, acıma! 

Sənə özümdən çox inanıram indi. 

Jalə Mütəllimova, “Bizim yol” xəbər portal, redaktor